بررسی بیان ژن های حفاظت سلولی txnrd۱ و gclc پس از افزایش بیان nrf۲ در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بند ناف

چکید ه   سابقه و هدف   سلول‎های بنیادی مزانشیمی( mscs ) به علت خصوصیات منحصر به فرد، سلول هایی ایده ‎ آل در زمینه ‎ های سلول ‎ درمانی و ژن ‎ درمانی می‎باشند. اما بقای کم آن‎ها پس از پیوند، استفاده از آن ‎ ها را محدود کرده است. هدف این مطالعه، بررسی بیان ژن‎های حفاظت سلولی شامل nqo1 ، txnrd1 ، ho-1 ، gclc پس از افزایش بیان nrf2 در سلول‎های بنیادی مزانشیمی بود.   مواد و روش ها   در این مطالعه تجربی، mscs بند ناف کشت داده شدند و پلاسمید نوترکیب حاوی ژن nrf2 و پلاسمید فاقد ژن nrf2 با استفاده از ماده fugene hd به داخل این سلول ‎ ها ترانسفکت شدند. پس از اعمال استرس به سلول‎ها، rna استخراج شده و cdna ساخته شد. آغازگرهای اختصاصی برای ژن ‎ های nrf2 ، nqo1 ، txnrd1 ، ho-1 ، gclc با استفاده از نرم افزار 3 primer طراحی و بیان این ژن‎ها با روش rt-pcr بررسی شد. نتایج با استفاده از نرم‎افزار image j2x و anova کمی ‎ سازی و بررسی آماری گردید.   یافته ها   بیان nrf2 در mscs متعاقب ترانسفکشن افزایش داشت( 01/0 (p < . افزایش بیان ژن ‎ های txnrd1 و gclc نیز در سلول‎های ترانسفکت شده مشاهده شد(05/0 p< و 01/0 (p< ولی بیان ژن ‎ های ho-1 و nqo1 در این سلول‎ها نسبت به کنترل تغییری نداشت.   نتیجه گیری   افزایش بیان nrf2 موجب بیان gclc و txnrd1 در سلولهای بنیادی مزانشیمی شده و به نظر می ‎ رسد بخشی از اثرات حفاظتی شناخته شده nrf2 تحت تاثیر بیان این ژن ‎ ها باشد.